Katalog zbiorów biblioteki

Przynależność do sekty miewa swoje plusy. Zwłaszcza jeśli jest to sekta miłośników Ali i Nino. Wstąpiłem do niej latem 2001 roku w stolicy Azerbejdżanu, Baku. Spotkany przypadkowo zachodni dziennikarz, kiedy już sobie przegadaliśmy naszą fascynację Kaukazem, nakazał mi stanowczo lekturę tej niewielkiej książeczki. "Powie ci więcej o miejscu, w którym jesteśmy, niż niejedna monografia naukowa".
Mówił prawdę, choć Ali i Nino to romans, kaukaska odpowiedź na Romeo i Julię, opowieść o skazanej na klęskę miłości Alego, azerskiego chana, i Nino, gruzińskiej księżniczki. To oprócz ujmującego ciepła w przedstawianiu bohaterów, błyskotliwego poczucia humoru, plastyczności opisu zaginionego świata najważniejsza cecha tej powieści: wszechogarniająca, przejmująca nostalgia. Bo czytając historię, która zaczyna się w Baku tuż przed pierwszą wojną światową, wiemy, iż nie może ona skończyć się dobrze.
Ali i Nino skradła serca czytelników na całym świecie, szczególnie często tych najbardziej cynicznych, czyli dziennikarzy.
W Azerbejdżanie i Gruzji Ali i Nino stali się niemal historycznymi bohaterami. Dzieje ich miłości znali ludzie, którzy nawet nie mieli książki w ręku. Lata później w nadmorskim gruzińskim Batumi stanął piękny pomnik szczęśliwej nieszczęśliwej pary.
Ali i Nino to zaginiona przed laty i na szczęście ponownie odnaleziona perełka literatury. Teraz po raz pierwszy tłumaczona na polski z oryginału.

Rok 1987. Związek Radziecki trzęsie się w posadach. W Gruzji coraz wyraźniej słychać głosy nawołujące do oddzielenia się od wszechwładnego niegdyś olbrzyma. W zmieniającym się, ogarniętym chaosem, ale też tętniącym życiem Tbilisi dorastają cztery przyjaciółki: spragniona wolności, pełna życia Dina, rozsądna i pragmatyczna Ira, romantyczna Nene, siostrzenica najpotężniejszego przestępcy w mieście, oraz wrażliwa, wychowująca się bez matki Keto. Różni je niemal wszystko, łączą marzenia o miłości, akceptacji i lepszym życiu.W czasie burzliwych zmian politycznych i społecznych przyjaciółki dorastają, stają się kobietami, przeżywają pierwsze zauroczenia, muszą dokonywać trudnych wyborów. Ich przyjaźń wydaje się niezniszczalna - aż do dramatycznych wydarzeń, które na zawsze odmienią ich życie."Coraz mniej światła" to opowieść o miłości aż do bólu, o walce z przeznaczeniem i o przyjaźni silniejszej niż śmierć. To historia gwałtownych przemian, wielkich nadziei oraz straconych szans. To również hołd złożony Gruzji, miastu Tbilisi i jego mieszkańcom.